Vidi Vini Vici an der Mosel

De kennis van mijn Duits is bijna net zo beperkt als mijn kennis van de vele moezelwijnen. Maar een keer eerder bezocht ik dit gebied, tijd om hier in de warme zomerdagen wat verkoeling te zoeken.

Het is alsof je in een postkaartje stapt. Het land, de rivier en de wijn lijken er wel voor elkaar gemaakt. Nergens ter wereld vind je zo veel steile wijngaarden als langs de Moezel. Daarmee zijn het misschien ook wel de meest arbeidsintensieve wijngaarden ter wereld. Op de hellingen wordt bijna alles met de hand bewerkt en geplukt. Probeer maar eens een middag op een helling van soms wel 30% je werk te doen. Pffff

Het gebied kent al een eeuwenlange traditie van wijnproductie. De vele Romeinse vondsten, zoals oude pershuizen bewijzen dat er al vanaf de 2e eeuw wijnbouw plaats vond. Het gebied kent unieke omstandigheden die voor optimale groeicondities zorgen. De wijngaarden liggen op het zuid, zuidwesten en hebben de beschutting van de heuvels en veel zonuren. Het maakt het tot een van de warmste klimaatzones van Duitsland. De steile hellingen bestaan vooral uit leisteen, die slaan overdag de warmte van de zon op en geven ’s nachts weer warmte af. Ideaal voor de Riesling druif die een lange rijping nodig heeft. Van de 9000 hectare in dit wijngebied wordt er op 5000 hectare Riesling verbouwd. De wijnsmaken variëren van weelderig zoet tot strak droog. Hoewel men de moezelwijn vooral kent om zijn zoetheid, is er de laatste jaren een trend naar droge wijnen.

Een paar voltreffers:
Van Volxem, dit wijnbedrijf werd in 1999 overgenomen door een telg uit de bierfamilie Bitburger. In een voormalig klooster van de Luxemburgse Jezuïeten, die al in het begin van de 18e eeuw in bezit waren van grote percelen wijngaarden op de beste heuvels van Wiltingen, waaronder “Scharzhofberger”, “Kupp” en “GottesfuB”, maakt Roman Niewodniczanski zijn droom waar.
Hij kocht meer wijngaarden aan, veranderde de werkwijze naar organisch en selecteert zeer streng om de kwaliteit van de wijn hoog te houden. In de kelder gisten de wijnen op klassieke houten vaten. Al deze investeringen leveren wijnen op die tot de top van Duitsland mogen worden gerekend.

Om te proeven: Schiefer Riesling Van Volxem, prijs ± €15,-
Rijkt licht bloemig en naar peer. In de mond grapefruit en enige mineraliteit. Hint van zoetige abrikozen. Mooi aperitief of bij een heerlijke salade met gegrilde groenten.

Markus Molitor
Eigenaar Markus Molitor was slechts 20 jaar oud toen hij in 1984 het wijnbedrijf Haus Klosterberg van zijn ouders overnam. Het wijngoed, dat 8 generaties terug gaat, heeft de laatste jaren een enorme groei doorgemaakt. Inmiddels is het bedrijf 38 hectare groot en één van de grootste privé-bezittingen in de Moezel, met een wereldwijde bekendheid. Het Weingut heeft vele vermeldingen en medailles op haar naam geschreven.
De specialisatie van Molitor zit vooral in de traditionele druivensoorten van de Moezel, waarvan de Riesling de belangrijkste is. De oogst vindt laat in het seizoen plaats en er wordt uitsluitend met de hand gepluk. Markus Molitor is van mening dat alle hoge kwaliteits- wijnen ten minste enige tijd op eikenhouten vaten moeten rijpen.

Probeer bijvoorbeeld Molitor Haus Klosterberg Riesling Trocken, die te krijgen zijn voor ± €11,-
Een heerlijke frisse droge wijn met verfijnde smaak van citrusvruchten en abrikoos. Heerlijk bij Aziatische gerechten of een stukje vis!

Druif van de week: Chenin Blanc

Veelzijdigheid

Er is geen andere druif waarvan zoveel verschillende soorten wijnen worden gemaakt dan van Chenin Blanc. Van droog tot edel zoet en zelfs mousserend, Chenin Blanc levert het allemaal!

De oorsprong van deze druif ligt in de Franse regio Anjou in Loire vallei. Hier zou de druif al sinds de 9e eeuw bekend zijn. Rond 1500 zou ene Thomas Bohier een stuk grond gekocht hebben in de buurt van Touraine om deze in te richten als wijngaard. Er werden verschillende druivensoorten aangekocht uit andere wijnstreken als Beaune (Bourgogne), Jura en ook Anjou. Een van die rassen was de witte druiven soort Plant d’Anjou, zoals de druif in de Loire rond die tijd genoemd werd. Het klooster Mont Chenin vlakbij de wijngaard zou ervoor gezorgd hebben dat de druif al gauw de naam Chenin Blanc kreeg.

De Loire wordt vaak als een minder interessante wijnstreek gezien, maar naar mijn idee komen er schitterende wijnen vandaan! Het klimaat en de grond bepalen de stijl van Chenin Blanc. En deze druif laat zich van meerdere goede kanten zien. Soms moet je er alleen wat meer geduld voor hebben. De beste wijnen hebben soms meer dan 5 jaar nodig om op smaak te komen.

Belangrijke wijngebieden om te onthouden zijn; Anjou, Saumur, Vouvray, Coteaux du Layon en Savennières.
Anjou staat bekent om zijn droge witte wijn Anjou Blanc. In Saumur is Chenin Blanc vooral gekend om mousserende wijnen. In Vouvray worden alle stijlen geproduceerd, maar de half-zoete wijnen zijn misschien wel de beste variant van deze streek.
In Savennières wordt er vooral een volle droge witte wijn gemaakt van de druif, terwijl er in de Coteaux du Layon, Bonnezeaux en Quarts de Chaume vooral dessertwijnen worden gemaakt. De druiven worden hier aangetast door botrytis. Dankzij de hoge zuurgraad van de druif geeft het de zoete wijnen een mooie balans en zijn de wijnen heel lang houdbaar.

De druif is buiten Frankrijk erg succesvol in Zuid-Afrika. Hier wordt in de wereld de meeste wijn van Chenin Blanc geproduceerd (20.000 hectare). Chenin Blanc is er beter bekend onder de naam Steen. De wijnen zijn hier minder zuur dan in Frankrijk en daarom maakt men er wijnen die geschikt zijn direct te drinken.

Aroma’s van citrus, appel, reine claude, honing en mineralen komen vaak voor in de droge Chenin Blanc wijnen. Bij de zoete variant vooral perzik, abrikoos, marsepein en sinaasappel. De Nieuwe Wereld stijl, zoals die van Zuid-Afrika geeft meer tropische tonen, zoals ananas en banaan.
Door de verschillende stijlen ook goed te combineren met verschillende gerechten. Lichter, droge wijnen gaan goed samen lichte gerechten, zoals salades en met kip. De zoetere variant is erg lekker bij de Aziatische keuken en de half-zoete stijl gaat goed samen bij gerechten met romige sauzen.

Wijn herinnering: Moscato d’Asti DOCG, Giuseppe Traversa, Neive, Italië

Op 1 oktober in 1997 vierde wij het gouden huwelijk van mijn opa en oma. Een prachtig feest voor twee mensen die elkaar zeer lief hadden.

Na de receptie ging een kleiner gezelschap voor deze bijzondere gelegenheid eten in restaurant De Hoefslag in Bosch en Duin. Een zeer uitzonderlijke keuze. Mijn grootouders aten namelijk dagelijks van de keuken van het instituut waarvoor ze werkten. Niks luxe, Hollandse kost: aardappels met bloemkool, of spinazie, prei of rode kool en een stukje vlees. Voor mijn oma alles gepureerd, zodat ze het prakkie beter kon verteren.

In mijn herinnering zaten we in de serre van het restaurant, waar de zon mooi door het glas scheen. Ik was zestien en keek met grote ogen naar alle kleine kunstwerken die op borden voorbij kwamen.
Er zijn nog enkele details die mij zijn bijgebleven, zoals het voorgerecht met kreeft. Maar de beste herinnering was, zoals gewoonlijk, die aan het eind van het diner.
Nu mijn oud oom niet bij mij aan tafel zat, die vaak als je even niet oplette een hap van je dessert nam, kon ik mijn toetje veilig en alleen naar binnen werken. De sommelier serveerde er een bijpassende wijn bij, een licht mousserende wijn. Ik kreeg een eigen glas en keek er vol verwondering naar, de kleine belletjes danste in het glas. Bij de eerste slok was ik verkocht. Een koele, frisse en fruitige wijn met een zoetje. Het was denk ik de eerste keer dat ik de drank lekkerder vond dan het dessert zelf. Sterker nog ik kan me niets meer herinneren van het dessert!
De sommelier kwam nog eens rond met de fles en schonk iedereen nog een keer bij. Toen hij bij mij kwam, keek ik mijn vader vragend aan en die knikte. Nog een glas. Het fonkelende sap met intense aroma’s van perzik en abrikozen deden mijn glimlach vergroten. En om de fles op te maken, nog een glas. Mijn vader bewaarde het etiket van de fles: Giuseppe Traversa, Moscato d’Asti, 1995. Ik licht aangeschoten, waande mezelf na deze prachtige zonnige herfstdag in oktober even in de zomerzon van het warme zuiden.

Ruim zeventien jaar later ben ik weer op zoek naar dat gevoel en de bijpassende wijn. En wat kom ik op mijn zoektocht tot mijn verbazing tegen bij een bevriende Belgische wijnimporteur… jawel! Ik herken het label direct en gelijk besteld natuurlijk. … Helaas mogen mijn opa en oma er beide niet meer bij zijn om ervan te genieten, maar de herinnering doet ze herleven. Proost!
Koel serveren bij het dessert!

Ook een flesje bestellen? http://svi.be/#/shop Prijs: €13,50 (exclusief verzendkosten).

Druif van de week: Sémillon

Witte druivensoort

Misschien niet voor iedereen een bekende. Maar Sémillon wordt op meerdere plekken in de wereld verbouwd, alleen geeft het niet overal het mooiste resultaat. De plaats, grond en manier van wijn maken zorgt voor veel verschillende stijlen wijn van deze druif. Als die combinatie goed is, geeft de druif prachtige wijnen!
De druif gedijt goed op een kiezelachtige of kleigrond in een vochtig klimaat, maar met zomerse warmte. Niet verrassend dat de druif dan in Frankrijk vooral in de Bordeauxstreek en Bergerac voorkomt. Omdat de druif zuren mist wordt de druif vaak met Sauvignon Blanc geblend, deze druif geeft frisheid en houtlagering doet de wijn goed. In de wijngebieden Graves, Pessac-Léognan en Entre-deux-mers vinden we enkele topwijnen van deze blend.

De druif is vooral beroemd om de zoete dessertwijnen Sauternes en Barsac. Deze wordt gemaakt van voornamelijk Sémillon druiven (vaak 80% van de blend). De druiven worden aangetast door zogenaamde edele rotting, botrytis. Dat wil zeggen dat deze goedaardige schimmel op de druiven komt waardoor het vocht in de druif verdampt en het sap geconcentreerder wordt. Het rendement en de opbrengst zijn dan natuurlijk laag en dat zie terug in de prijs. Daarbij moet ik wel zeggen dat deze zoetjes een zeer lang bewaarpotentieel hebben. Nu drinken of over 100 jaar, het kan!
Uit het glas komen de vele aroma’s je tegemoet, bloemen, zoet fruit, honing, noten, toast en iets zwavelachtigs. Het is een complexe volle wijn met veel fruitsmaken, zoals perzik, abrikoos, mango, vijgen en rozijnen.
Het meest beroemde wijnhuis voor deze zoete wijn is Château d’Yquem. Voor een klein flesje van dit liquide gouden drankje moet je al gauw zo’n €100 betalen. In juni 2011 werd er een fles Château d’Yquem uit 1811 geveild en dat leverde een recordbedrag van €85.000 op. Maar natuurlijk zijn er ook Sauternes wijnen in andere prijsklasse. Vraag erna bij je wijnhandelaar, want dit is een wijn die je zeker een keer geproefd moet hebben.

Sémillon is ook succesvol in Australië, met name in Hunter Valley. De 100% Sémillon wijnen krijgen hier nooit een houtlagering! Wel veel zonuren en dat proef je terug in de wijn. Het zijn droge frisse wijnen met citrus smaken, appel en gras. Als je de wijn wat langer bewaard verdwijnt het citrus naar de achtergrond en komen er rijpere tonen naar voren.
Naast de blend met Sauvignon Blanc, wint in Australië de combinatie met Chardonnay terrein. In het zuidoosten van het land komen we deze combinatie veel tegen. In het glas tropische aroma’s zoals ananas en een hint perzik, maar ook toast en honing. In de mond fruitig en boterzacht.